... sei que esta noite non vas vir, que pola mañá non vas estar, pero eu vou agardar. Vai a modo, que a noite permita que poida verte, ainda ao lonxe. Sei a medida da túa cintura entre as miñas máns, sei cada liña do teu corpo, sei como xuntas os xeonllos ao camiñlar, que me chiscas un ollo cando te vas... quérote, aínda ao lonxe, como nos quixemos, tamén tan xuntos: Marga
areas, ceos e beiras
se fose de colexial:
sentado ao pé dun carballo
cos pícaros a enredar
os lapis de xunco verde
libretas de azul de mar
papel de arroz satinado
(xa apagaron Lourizan?)
Unha mestra de ollos claros
e corazón liberal
sílabas de azul e branco
letras da Internacional
apréndenos unha táboa
non é de multiplicar
coréana paporrubios
terreitolos e pardais:
“Revolución, Liberdade
Povo Unido, Trato igual
Terra Ceibe e Poesía
Amor libre a todo gas”
Subscribe to:
Posts (Atom)